نقشه راه صنعت آبکاری ایران
دیدگاه
نهاد گرایی
نسخه زیست محیطی
تدوین 1391
ویرایش 1392.003
گرد اوری و تدوین توسط خانه آبکاری
فهرست محتوی خلاصه نقشه راه صنعت آبکاری
دیدگاه: نهاد گرایی نسخه زیست محیطی
مطالعه، کارشناسی و تدوین توسط بنیاد آبکاری ویرایش 1392.003
صنایع آبکاری /معرفی / مقدمه/ منشور اخلاقی/ چشم انداز
خلاصه وضعیت صنعت آبکاری سال 1386 در یک نگاه
عارضه های صنعت آبکاری (خلاصه)
دلایل وجود عارضه (خلاصه)
گزیده راهکاری خروج از وضعیت ویران کننده کنونی
اهداف کلان و راهبردهای دستیابی به آنها
پایان
ضمایم از صفحه —
ضمیمه الف سئوالاتی که باید به آنها پاسخی صریح و مشخص و اجرایی داد
ضمیمه ب لیست پروژه های خروجی مطالعات جامعه عارضه یابی صنعت آبکاری ایران
ضمیمه ج برنامه کمیته محیط زیست
منشور اخلاقی صنایع آبکاری ایران بازنگری2(90.09.25)
- (آ) آموزش الویت بخشی به منافع گروهی نسبت به منافع فردی (منافع مشترک تشکل)
- (ب)بهبود ایمنی و بهداشت کارکنان صنعت و تامین اجتماعی آنها (ایمنی و بهداشت منابع انسانی)
- (ک)کرامت انسانی، صداقت و اصول اخلاقی مبنای تصمیم گیری های انجمن (صداقت)
- (ا)الزام رعایت مسائل زیست محیطی و برنامه ریزی در جهت تبدیل صنعت آبکاری به صنعت سبز (زیست محیطی)
- (ر)راهبری کار تیمی از طریق ترویج احترام متقابل در گروههای کاری و تحمل نظرات مخالف,بارعایت کامل مفاد اساسنامه و آیین نامه های انجمن(کار تیمی)
- (ی)یگانه راه رشد پایدار: منافع بنگاه تواما با حفظ منافع اجتماع (پرداخت مالیات قانونی و ..) و رعایت مسائل زیست محیطی (توسعه پایدار)
چشم انداز صنایع آبکاری ایران 1404 شمسیبازنگری2(1390.09.09)
زنجیره صنایع آبکاری ایران از نظر تکنولوژیک جزو کشورهای پیشرفته با امکان رقابت در عرصه جهانی
صنعت آبکاری مبتلا به عارضه های :
- عدم وجود تجهیزات نوین در کارگاهها
- عدم توانایی در تولید انبوه
- عدم استفاده از نیروهای تحصیل کرده و کارگران کارآموزده
- عدم وجود مدیریت توانمند در اکثریت کارگاهها
- عدم آشنایی کامل مدیر مالک کارگاه با فرآیندهای آبکاری (عموما به شکل تجربی بوده و عملکرد اکثریت قابل توجه به هیچ وجه منطبق با روش های معمول علمی در دنیا نمی باشد)
- اتلاف بیش از حد انرژی و مواد
- عدم وجود موازین بهداشتی
- عدم رعایت اصول محیط زیستی
- عدم استفاده و راه اندازی سیستم های کارآمد تصفیه پساب آبکاری
- عدم رعایت قوانین کار و بیمه اجتماعی در تعداد قابل توجه
- عدم وجود یک استراتژی جامع در صنعت آبکاری برای کشور
- فرار از پرداخت مالیات و عوارض واقعی
- عدم وجود اتحادیه سراسری با اختیارات مناسب برای ساماندهی علارقم اهمیت این صنعت
چه باید کرد؟ (دیدگاه محیط زیستی) پیشنهاد بنیاد آبکاری در مورد موضوعات مطرح شده
- ترسیم نقشه راه که ( در این گزارش حذف شده زیرا باید حضوری با مسئولین هر بخش توافق شود و فقط به ذکر مواردی خاص بسنده میشود)
اهداف کلان صنعت آبکاری
0.قانونمندی واحدهای آبکاری
- بزرگ شدن واحد های آبکاری
- روزآمد کردن تجهیزات کارگاه های آبکاری
- جمع آوری اطلاعات واحد های فعال
- تجمیع کارگاههای کوچک به منظور شکل گیری کارگاه های استاندارد
- توسعه شرکت های دانش بنیان
- آموزش نیروی انسانی صنعت آبکاری
- برقرار سیاست هایی اهرمی پیشران که منجر به رعایت اصول زیست محیطی گردد (سیاست های تشویق و تنبیه)
- تشکیل کنسرسیوم های مشترک افزایش صادرات – بعنوان مثال با اتحادیه شیرالات ساختمانی – والوهای صنعتی تکنولوژی بالا مثلا صنعت نفت – صادرات به عربستان
- تشکیل کنسرسیوم های کاهش واردات – مثال: تولید و یا تعمیر ولوهای (شیر صنعتی) صنعت نفت که از نظر پوشش معیوب گردیده است- تولید و یا تعمیر غلطک های فولاد مبارکه و..
1-راهبردی دستیابی به هدف اول و دوم (بزرگ شدن اندازه واحدها = کاهش تعداد)
سیاست هایی که در نهایت منجر به کاهش تعداد واحدهای آبکاری چه به صورت مستقل خدماتی و یا به صورت جنبی باشد تا تعداد واحدها متناسب با میزان ارائه کار قرار گیرد. و هم کنترل و نظارت بر آنها عملی تر است. در این خصوص نیاز به دو استراتژی است یکی مرتبط با شرکت های موجود و دومی شرکت های داوطلب به تاسیس کارگاه آبکاری
- شروع برنامه ساماندهی در بخشی از استان بصورت آزمایشی که در صورت موفق بودن تعمیم ان به کل استان تهران و در نهایت به کل کشور- توضیحبه منظور جلوگیری از فرار کارگاههای غیر استاندارد زیر پله ای از یک منطقه به دیگر مناطق استان برقراری شرایط یکسان برای آنها با تاسیس اتحادیه استانی (نهایتا کشوری)توضیحایجاد امکان فعالیت برای واحدهای استاندارد در شهرکها و مناطق صنعتی استان تهران با رعایت کامل اصول مالیاتی / زیست محیطی / ایمنی بهداشت با اعطای جواز کسب از اتحادیه سراسری
- IV.سخت گیری در صدور مجوزهای تاسیس[4]
2- راهبردهای دستیابی به هدف تجهیز کارگاه های آبکاری
به تجربه ثابت گردیده واحدهای کوچک اقتصادی توانمندی بهره وری از ماشین آلات و تجهیزات پیشرفته را چه به واسطه قدرت سرمایه گذاری و چه به دلیل ضعف در مدیریت کلان ندارند. که این هدف با هدف اول همسو بوده و هر سیاستی که بتواند به کاهش تعداد واحدها بیانجامد به ناچار اندازه بنگاهای اقتصادی بزرگتر خواهد شد.
3- راهبردهای دستیابی به هدف شناسایی واحد های فعال (جمع آوری کل اطلاعات فعالان صنعت در کشور)
موظف کردن کلیه واحدها در یک محدوده زمانی معین برای معرفی واحد خود و در صورت عدم معرفی جلوگیری از فعالیت آنها از طریق سیاستهای زیر
- به منظور تشویق کارگاه های فعال به خود اظهاری و درج در بانک اطلاعاتی پیشنهاد میشود با صدور مجوز فعالیت تولیدی(دائم یا موقت) از طرف اتحادیه های همگن اقدام شود که به جهت اینکه جواز کسب میتواند در کاهش هزینه های تولید آنها (هزینه برق وگاز و…) به آنها کمک کند و این خود میتواند به عنوان مشوق کارگاه ها برای ثبت نام باشد.
- بجای تقسیم بندی منطقه ای / (شهرستانی) محیط زیست حداقل در مورد این صنف خاص برخورد تخصصی گردد یعنی اینکه در صورت موفقیت طرح یاد شده در یک شهرستان خاص از این تیم برای نظارت حداقل بصورت استانی در موضوع تخصصی بهره جست و در صورت انجام مراحل اولیه کار و موفقیت ان میتوان بعنوان مثال بعد از گذشت 2 سال در هر بخش و منطقه انرا به مسئولین بومی تحویل داد. (بررسی فنی با کارشناسان حوزه محیط زیست)
- شناسایی کانالهای واردات اقلام خاص مختص صنعت آبکاری بعنوان مثال اندهای روی اندهای نیکل و …که به عنوان روشهایی برای شناسایی فعالان میتواند مورد استفاده قرار گیرد.
- ایجاد سازوکار همکاری نزدیک بین ادارات هر شهر با اتحادیه سراسر آبکاری (بیشتر نیاز به همکاری فرمانداری است که در صورت لزوم از اطلاعات سازمانهای دیگر استفاده شود. سازو کار مناسب توسط انجمن طراحی شده و مقدمات اولیه نیز فراهم شده است)
- استفاده از بانک های اطلاعاتی موجود در انجمن و شرکت های عضو انجمن (پیش بینی میشود حدود 90 % واحد های فعال زیر یک سال شناسایی خواهد شد.)
4-راهبردهای دستیابی به هدف چهارم (تجمیع کارگاههای کوچک)
تجمیع کارگاه های آبکاری که این گونه واحدها باید در قالب انواع عقود تجاری، صنعتی صورت پذیرد. به عنوان مثال: تجمیع بصورت شرکت های تعاونی و یا شرکت سهامی خاص یا عام به واحدهای بزرگ تبدیل گردند و یا در صورت عدم تمکین قدرت فعالیت از آنها ساقط گردد.
اقدام اولیه در جهت آسیب شناسی و ارائه راهکار عملی:
- مطالعه بر روی عدم موفقیت نسبی شرکت های سهامی خاص – تعاونی های تولیدی و عارضه یابی فرهنگی ان و ارائه راه کارهای اجرایی تجمیع سرمایه گذاران کوچک .
- ایجاد تسهیلات مناسب (با تضمین های مناسب ) برای اینگونه تجمیع ها و نیز ارائه دانش فنی و مشاوره و بازاریابی از طرف انجمن در سطح داخلی و بین المللی برای 2 سال اول به این گونه تعاونی ها (ارائه دانش فنی و .. میتواند از قبل تدوین شده و بصورت پکیج های مشخص برای فرآیند های پرکاربرد باشد و قبل از تشکیل در اختیار کارگاه های زیرپله ای قرار گیرد)
- معرفی مزایای شرکت تعاونی ها برای تشویق کارگاههای کوچک به شرکت در آنها از جمله مالیات قانونی آنها 10% سود میباشد(شرکت های 25% و اصناف از 10 تا 35%) و همچنین تسهیلات ارزان قیمت و تلاش برای ساماندهی از طرف انجمن با برگزاری جلسات آموزشی و تشویقی و نیز ایجاد ارتباط بین افراد فعال برای شکل گیری تجمع های داوطلبانه در سرمایه گذاری
5-راهبردهای دستیابی به هدف توسعه شرکت های دانش بنیان
توسعه پوشش های جدید در واحدهای تولیدی دارای بخش تحقیق و توسعه فعال از طریق تقویت شرکتهای دانش بنیان(هم راستا با سیاست های کلی مقام معظم رهبری روز های اخیر نیز میباشد)
- جشنواره صنعت آبکاری (جایزه کنعانی) – روز آمدی شاخص های مرتبط با تشویق فعالیت های با ارزش افزوده بالا.
- تاسیس پژوهشگاه پوشش با همکاری بنیاد کاربردی آبکاری (یا دیگر تشکل مرتبط) و دانشگاه های مرتبط ( طرح اولیه آماده شده است)
- شرکت در نمایشگاههای معتبر مرتبط در دنیا از طریق برگزاری تورهای نمایشگاهی (در سالهای اخیر چند تور بازدید توسط انجمن تدارک دیده شده است.)
- با اجرای سیاستهای توسعه کمی و کیفی کارگاه های آبکاری که در اهداف کلی صنعت پیش بینی شده است با شکل گیری شرکت های بزرگ، در شرکت های بزرگ رشد یافته به منظور شناسایی فرصت های جدید، انجام فعالیت های تحقیقاتی و همکاری با دانشگاه های مرتبط مطابق با ضوابط مناسب
- شناسایی پروژه های دانشگاهی با امکان تجاری سازی و فراهم آوری تشویق افراد درگیر در این پروژه ها برای تاسیس شرکت های دانش بنیان و یا همکاری ایشان با شرکت های مناسب مرتبط با موضوع تحقیق
6- راهبردهای دستیابی به هدف آموزشی نیروی انسانی
توسعه سازمانی به نیروی انسانی و مدیران ان سازمان بستگی دارد. با توجه به وضعیت تحصیلات نیروی انسانی این صنعت تا به امروز آموزش شایسته ای برخوردار نبوده است که تعدادی از دلایل ان در زیر آمده است:
- رشته تخصصی برای این صنعت وجود ندارد و رشته های نزدیک به این صنعت رشته خوردگی (شریف-تهران- صنعتی اصفهان) متالورژی و شیمی است .
- هیچ رشته در سطح تکنیسن برای این صنعت مهم وجود ندارد
- در رشته های فنی حرفه ای در بیشتر شهرهای صنعتی رشته ای (فقط در شهر مشهد) تخصصی تربیت نمیشود
- عدم وجود آموزشگاه خصوصی در این خصوص برای برگزاری دوره های کوتاه مدت تخصصی
- به علت ساختار سنتی این صنعت عملا تمایلی هم برای آموزش وجود نداشته است
- انجمن آبکاری (یا دیگر تشکل مرتبط) دوره های متعددی از سال 1389 تا به امروز طراحی و برگزار کرده است ولی به دلیل یاد شده از استقبال زیادی برخوردار نشد. در این خصوص نیز با تاسیس اتحادیه سراسری میتوان بصورت اجباری به آموزش دوره ای پرداخت و در یک برنامه 10 ساله کل بدنه صنعت نیز آموزش ببینند.
- بسیاری از مشکلات فنی، عدم توسعه فنی و تکنولوژیک کارگاه ها، عدم توجه به مسایل زیست محیطی به علت عدم آگاهی کارکنان از فرآیند و نیز مضررات مواد شیمیایی در صورت استفاده غیر استاندارد میباشد.
- هیچ بازدید سازمان یافته ای از صنایع رشد یافته داخلی و خارجی برای مدیران طراحی نشده است و در صورت برگزاری تور بازدید از نمایشگاه و کارخانجات توسط انجمن (اختیاری و عدم دسترسی به کل صنعت بعلت عدم وجود آمار) در سالهای اخیر از استقبال مناسبی برخوردار نشده است.
- عدم وجود منابع فارسی در دسترس .البته درسالهای اخیر انجمن به ترجمه و تدوین منابع فراوانی در این خصوص نموده است که کماکان ادامه دارد.
7- راهبردهای دستیابی به هدف سیاست های پیشران
- شناسایی کانالهای واردات مواد خاصی که برای محیط زیست آسیب های جدی دارند. به عنوان مثال اسید کرمیک (منبع تامین Cr+6 ) و سیانید سدیم و سیانید روی (منبع تامین سیانید) برای شناسایی واحد های مصرف کننده (منظور در این بخش فقط واحد های آبکاری است)
- افزایش عوارض گمرکی اقلام بالا در حد 300 الی 400 % به منظور گرانتر شدن مواد که خود این موضوع به رعایت مصرف ان و بکار گیری روشهای علمی در کاهش مصرف منجر شده و همینطور باعث جلوگیری از فعالیت افراد غیر علمی در این صنعت میگردد. در ضمن عوارض دریافتی از این بخش در حساب جداگانه ای نگهداری شده و بعنوان وام های ارزان قیمت در اختیار سازمانها برای تجهیز کارگاه به تصفیه خانه اختصاص یابد. ( سازو کار ان باید تدوین شود)
- در صورت استفاده از این مواد در صنایع دیگر امکان پیاده سازی وجود ندارد و فقط برای مواد کاملا تخصصی (موادی که فقط در این صنعت مورد استفاده قرار میگیرد) امکان پذیراست.
- در صورت افزایش عوارض گمرکی احتمال افزایش واردات کانهای قاچاق ان به کشور توسط سودجویان افزایش خواهد یافت (تدوین سازو کار جلوگیری و یا کاهش)
- طی دو سال گذشته بدلیل تحریم و به تبع ان افزایش شدید قیمت سیانید سدیم و سیانید روی (بدلیل کاربردهای نظامی بیشتر از حد معمول گران شد بطوریکه در مقطعی از کیلویی 4 هزار تومان به 40 هزار تومان هم رسید) تعداد زیادی از واحدهای آبکاری فرآیند های خود را به فرآیندهای محیط زیست دوست نظیر آبکاری اسیدی و یا قلیایی غیر سیانوری تبدیل کرده اند.
د
[2] به دلیل با افزایش فشار بر کارگاههای غیر استاندارد (غیر علاقمند به ارتقای) موجب تغییر مکان از بخشی که فشار وارد شده زیاد است به مناطقی که فشاری هنوز وارد نشده است به همین دلیل نیاز است که در حداقل یک بخش وسیعی از استان مثلا شرق(افسریه ، قیادم دشت خاتون آباد) یا غرب (شهرقدس، شهریار،چهاردانگه) و ترجیحا از منطقه ای با تراکم بالا و این کار آغاز گردد.
[3] در کشورهای رشد یافته با وجود قوانین بسیار سخت گیرانه و مکانیزیم های گریز ناپذیری رعایت قوانین، شرایط به گونه ای است که کمتر شرکت تولید کننده ای تمایل به سرمایه گذاری در خصوص آبکاری برای پوشش قطعات خود را دارد و به همین دلیل است که در کشوری مثل المان نسبت سهم بازار هر روز به سمت ابکاری مستقل (آبکاری بعنوان شغل است و خدمات اراده میشودjob shop ) بیشتر از آبکاری جنبی (تولید کننده ای که در کنار تولید خط آبکاری نیز دارد captive shop ) میرود و این علاوه بر کاهش آسیب های وارده شده به محیط زیست، و نیز به علت انجام کار تخصصی بر روی پوشش وتحقیق و توسعه ان و با افزایش تیراژ در یک واحد تولیدی امکان بهره گیری از تکنولوژی تولید بالاتر و بهمان نسبت بهره وری بالا و نیز قیمت تمام شده کمتر در کنار افزایش یکنواختی تولید را موجب میگردد. 250 آبکاری در کل آلمان
[4]و این درصورتی امکان پذیر است که در مرحله اول کلیه واحد های فعال کشور شناسایی شده و در برنامه ساماندهی فازبندی ارتقای در مورد انها به اجرا در امده باشد. در غیر اینصورت ادامه روند فعلی محتمل است.
دلایل بوجود آمدن عوارض زیست محیطی از نگاه بنیاد آبکاری
- از انجا که تاسیس و راه اندازی واحدهای آبکاری تنها به اراده سرمایه گذار بوده و هست و از هیچ یک از قوانین موجود در ارتباط با راه اندازی واحد صنعتی تابعیت نمی کند.
- دریافت پروانه بهره برداری منوط به رعایت شعاع 120 کیلو متری است. و عملا به علت فعالیت حدود 70 درصد صنایع پایین دستی تامین کنندگان قطعات خودرو و صنعتی در استان تهران و البرز (بیشتر در حاشیه شهر تهران) بازار کار برای کارگاههای داخل استان تهران و بهتر است.
- شرکتهایی که به هر دلیل ملزم به رعایت شعاع شده اند مثلا انتقال به شهرک صنعتی اشتهارد متاسفانه به علت کوچک بودن کارگاهها امکان خدمت رسانی به شرکت های حاشیه تهران را نداشته و عملا مشتریان نزدیک نیز کفاف هزینه های دوری راه و عدم دسترسی آسان به نیروی کار ورشکسته شده اند ( تمام نمونه های منتقل شده ورشکست شده در دسترس هستند)
- شهرک های طراحی شده برای آبکاری متاسفانه به علت عدم انجام کار کارشناسی محکوم به شکست هستند (بعنوان مثال شهرک علی آباد):
- عدم وجود منابع آبی مناسب (از نظر کیفیت) برای آبکاران به میزان مناسب (کمیت)
- عدم طراحی مناسب کانالهای انتقال پساب به تصفیه خانه مرکزی (بجای طراحی 3 کانال فقط یک کانال تعبیه شده است!) –
- عدم تصفیه مناسب در تصفیه خانه طراحی شده یکی از دلایل مهم اختلاط کل پساب در محل تولید ان بعلت عدم وجود کانال مناسب انتقال (کارگاههای آبکاری)
- آیا در این شهرها محیط زیست وجود ندارد (شهرک علی َآباد برای مطالعه مورد مناسبی است)
- بسیاری از افرادی که در این شهرک کارخانه ساخته اند فقط از ان به عنوان انبار استفاده میکنند ( به علت اطلاع مشکلات فراوان از پیشگامان نقل مکان به شهرک)
- عدم پیاده سازی پیش تصفیه در شهرک صنعتی علی آباد که در صورت راه اندازی پیش تصفیه برای فعالان این صنعت دارای هزینه خواهد بود. ولی کارگاههایی که در محل خود مانده اند نه تنها به بازار کار نزدیکترند بلکه در دسترس سازمان های ناظر کمتر قرار می گیرند.(با وجود شرایط فعلی)
- در شرکت هایی که بصورت داوطلبانه و بدور از هر گونه فشار و فقط به علت برخورد مسئولانه, تلاش برای رعایت نسبی استاندارد های محیط زیستی، هیچگونه تمایزی وجود ندارد! چه از طرف سازمان محیط زیست و چه از طرف مشتریان (حتی مشتریان دولتی نظیر خودروسازان و..)
- هیچگونه اجباری در قراردادهای دولتی پیش بینی نشده است بشکلی که تامین کنندگان ملزم به دریافت خدمات آبکاری از شرکت های استاندارد باشند. (برای شروع ایران خودرو- سایپا– شرکتهای شستا :توگا – صنایع دفاع و هوایی – صنایع نفت میتواند بصورت آزمایشی اجرا شود )
- حتی در صورت الزام تامین کنندکان توسط این شرکت ها به دریافت خدمات آبکاری از شرکتهای استاندارد هم هیچ گونه مجوز رسمی در اختیار هیچ آبکاری قرارنگرفته است تا به مشتریان ارائه شده و برای مشتریان (مشتریان علاقمند به دریافت خدمات از شرکت های سبز) قابل استناد و اعتماد باشد. – میتوان سازو کاری طراحی کرد که در یک سایت انلاین لیست شرکت های آبکاری سبز برای دسترس همه وجود داشته باشد و بصورت سالانه ارزیابی مجدد شود. شبیه لیست شرکت های معتبر دریافت ارزش افزوده
- به خاطر نبود امکان دریافت مجوز رسمی از محیط زیست در داخل شعاع 120 کیلو متری عملا دریافت پروانه بهره برداری از وزارت صنایع امکان پذیر نیست. و نگاه محیط زیست انتقال کلیه کارگاهها به شعاع مصوب است! (چه استاندارد چه زیر پله ای)
- آیا با انتقال شرکتهای فعال به شعاع آیا مشکل محیط زیست حل خواهد شد (فرض محال اینگونه باشد پیامدهای آن به شرح زیر است)
- با توسعه صنعت و بازار کار در شعاع 120 آیا هیچ شهری در آن نزدیکی وجود ندارد اگر وجود دارد آیا آن شهرها محیط زیست ندارند! از غرب به قزوین که خود این روزها جزو شهرهای بزرگ و آلوده شده است. از شمال شرق به فیروز کوه از غرب به سمنان ( که آب ندارد) از جنوب به قم ( کمبود آب) از شمال به وسط سد کرج! و یا قله کوه های البرز
- حتی اگر امکان استقرار در یک مکان آیا پس از گذشت زمان امکان توسعه شهری(مسکونی) شهرک های صنعتی و تکرار همین مشکلات در مکانی دیگر و ادامه این دور باطل تا نابودی کامل محیط زیست کل کشور.
- آیا بهتر نیست بجای پیگیری پروژه جابجایی در قدم اول تمامی تلاش خود را برای شناسایی و اجبار همه فعالان به رعایت حداقل ها باشیم .
- پیشنهاد این است که بجای پاک کردن صورت مسئله آیا موقع آن نرسیده که نگاه ریشه ای به این عارضه بپردازیم!
- هم چنین قوانین موجود نیز در این موضوع خاص نارسا و ناکامل می باشد.
- در بسیاری کشورهای سرمایه گذاری در راه اندازی تصفیه پساب به عنوان اصل مالیات تلقی میشد (امریکا 1930 تا 1965 و..)
- در بسیاری کشور های هزینه های راهبری تصفیه خانه بعنوان اصل مالیات شناخته میشد. (آلمان و..)
- در بعضی کشورها شرکت های سبز از معافیت های مالیاتی برخوردارند.
- در بعضی کشورهای تسهیلات ارزان قیمت برای توسعه فرآیند های محیط زیست دوست پیش بینی شده است (ژاپن و..)
- در بسیاری کشور های جرائم سنگین پیش بینی شده بر عدم رعایت قوانین زیست محیطی حتی برای چند روز به اندازه ای است که حتی میتواند به ورشکستگی کامل سازمان بیانجامد! (امریکا و..)
- سوء استفاده از مقام و جایگاه خود برای دریافت رشوه در رابطه با مسائل زیست محیطی انفصال از خدمت دولتی بصورت مادام العمر خواهد انجامید. (ژاپن و..)
- تاسیس شرکتهای جدید آبکاری منوط به اعطای مجوز از انجمن مربوطه یا اعلام نیاز (و عدم وجود) از طرف شرکت های بزرگ بین المللی امکان پذیر است. (کره جنوبی و…)
- لذا در حال حاضر شاهد حضور تعداد بسیار زیاد کارگاههای کوچک و بزرگ، رسمی و غیررسمی، خدماتی یا جنبی در گوشه و کنار کشور می باشم.
- تعداد واحد های فعال در کل کشور حدود 4500 واحد تخمین زده میشود. (آلمان با 1000 میلیارد یورو (2000میلیارد دلار صادرات 480 واحد آبکاری مستقل و 800 واحد جانبی دارد درسال 2011 در آمد ناخالص ملی 3577 و ایران 482 میلیارد دلار 7.41 برابر ایران )
- روش ارزیابی دلفی توسط پیشکسوتان صنعت در سال 1376 و بازبینی 1386
- حداکثر تعداد ثبت شده درکل کشور 300 واحد بقیه ثبت نشده ( ثبت نشده ها بیشتر زیر پله ای)
- عدم و جود یک برنامه استراتژیک صنعتی در رابطه با آبکاری و نیز عدم امکان دریافت پروانه کسب باعث شده است که هیچ آماری از تعداد این واحدها و شاغلان در انها و هم چنین شاخه فعالیت انها نداشته باشم.
- تدوین نقشه راه صنعت از سال 1386 در انجمن در کلید خورده و حال انجام است که اولین نسخه ان در بهمن ماه 1391 توسط بنیاد ابکاری آماده شده و به انجمن پیشنهاد شد. نقشه راه در انجمن مجددا مورد بازنگری و تدوین مجدد قرار گرفت . که نسخه نقشه راه انجمن از طریق سایت تخصصی ان قابل دسترسی است.
- تعداد اندکی از کارگاهها و کارخانجات آبکاری که شناخته شده می باشند و فعالیت انها در وزارت صنایع و یا اتحادیه های صنفی هر شهر ثبت شده است به شکلی مستمر در مسیر تصمیم گیری های هر از چندگاه مسئولین قرار گرفته و تاوان هزاران واحد ناشناخته را در وزارت خانه ها و ادارات دولتی از وارد شدن به رعایت قوانین گرفته تا پرداخت جرائم و پرداخت مالیات های سنگین – در مقایسه با رقبا و سطح درآمد- و هم چنین رقابت نابرابر با واحدهای گمنام باعث شده است که تمایل و انگیزه توسعه و سرمایه گذاری در مالکان آنها هر روز کمتر و خفیف تر گردد اما نیاز به کسب درآمد و هم چنین ایفای تعهدات آنها به کارگرانشان و نیز به مشتریان باعث ادامه کار در این نوع کارگاهها می گردد هر چند که بهره وری و راندمان در پایین ترین سطح باشد.
- در مواردی مشاهده شده که بسیاری از موارد قوانین محیط زیستی دستاویزی برای کارمندان جزء این سازمانها شده تا با گرفتن حق سکوتهای موردی و یا ماهیانه موجبات توقف فعالیت شرکتهای غیر استاندارد را ایجاد ننمایند!
- در صورت همکاری بدنه فعالان (کارخانجات آبکاری) بخصوص شرکت های فعال و استاندارد دارای پروانه چه به دلیل منافع شخصی (کاهش تعداد رقبا) و چه بدلیل همکاری در رعایت موازین محیط زیست، به شناسایی کارگاه ها فعال کمک کرده و حتی در نظارت بر حسن اجرای قوانین، نیز میتوانند با سازمان محیط زیست همکاری نمایند.
- درصورت وجود جذابیت کافی در بازار کار این صنعت برای شرکت های استاندارد، با حذف شرکت های کوچک زیر پله ای (غیر استاندارد) چه بدلیل عدم توان مالی چه بدلیل عدم تمایل به سرمایه گذاری بیشتر در این صنعت و راه اندازی تجهیزات تصفیه پساب، شرکت های علاقمند به توسعه با اقدام به سرمایه گذاری بیشتر و سهم بیشتری از بازار را بخود اختصاص خواهند داد که مزایای این وضعیت:
- با بزرگ شدن شرکت های و در نهایت کاهش تعداد ان در کل کشور امکان نظارت و ارزیابی مرتب آنها توسط سازمان محیط زیست تسهیل میابد.
- افزایش تصاعدی سود حاصل از افزایش بازار و استفاده از تجهیزات پیشرفته برای تولید
- امکان استفاده از تجهیزات پیشرفته تصفیه پساب مدار بسته (ایجاد چرخه ثابت آب و عدم نیاز به آب جدید) میزان استفاده از آب اولیه در نهایت به مدیریت آب منتهی خواهد شد که با توجه به قرار گیری کشور در منطقه خشک کم بارش میتواند به نوبه خود مورد توجه وزارت نیرو قرار گیرد.
- با بزرگ شدن شرکت امکان پرداخت مالیات قانونی بوجود خواهد آمد –در حال حاضر بیشتر کارگاه ها فاقد پرونده مالیاتی و یا در صورت پرداخت مالیات بصورت صنفی و توافقی است.
- با افزایش توان مالی امکان انجام کار تحقیقاتی و توسعه در این کارخانجات افزایش یافته و احتمال حضور در بازار های جهانی نیز به همین نسبت افزایش خواهد یافت. و به همان نسبت امکان شکل گیری شرکت های دانش بنیان بیشتر خواهد شد.
- با کاهش تعداد شرکت های فعال امکان شناسایی آنها تسهیل یافته و به همین دلیل امکان ایجاد سازو کارهای ارتقا کیفی محصولات، آموزش دوره ای کارکنان، الزام شرکت های به استخدام افراد آموزش دیده دارای مدرک معتبر از آموزشگاههای معتبر افزایش خواهد یافت.
- به علت عدم انجام درجه بندی (رتبه بندی ) توسط سازمان های ذیربط هیچگونه تمایزی بین شرکت های استاندارد و زیر پله ای وجود ندارد. برای مشتریان تنها راه دریافت خدمات از آنها و به مرور زمان شناسایی توانمندیهای آنها و نهایتا انتخاب و ترجیح یکی به بقیه، در صورتیکه اگر توسط سازمانهای ذیصلاح (وزارت صنعت و تشکل راهبر صنعت آبکاری (یا دیگر تشکل مرتبط) یا تشکل مرتبط ) میتوان به رتبه بندی آنها پرداخت و برای تجهیزات تصفیه پساب امتیاز بالایی قایل شد.
- انتخاب به روش سعی وخطا (روش بالا) برای تامین کننده خدمات آبکاری خسارتهای مالی بسیاری که به جامعه تحمیل کرده و میکند
- تشکل آبکاری (یا دیگر تشکل مرتبط) شاخص های رتبه بندی را طراحی کرده که در سایت بنیاد آبکاری (یا دیگر تشکل مرتبط) در دسترس همگان قراردارد. ولی اجرایی نشده است که پس از بازنگری توسط مراجع صاحب صالحیت قابل اجرا است.
در چنین وضعیتی (در وضعیت کنونی)!
- هیچ یک از کارگاههای موجود نمی تواند بازده انبوه داشته باشد.
- هیچ یک از کارگاههای موجود نمی تواند کیفیت های در حد استاندارد عرضه کند.
- هیچ یک از کارگاههای موجود نمی تواند از پرسنل ورزیده و کارآموز استفاده کند.
- رعایت موازین بهداشتی و محیط زیستی جنبه نمایشی به خود می گیرد.
- استفاده از تجهیزات تصفیه پساب به شکلی ناقص انجام می پذیرد.
پیشنهاد مشخص صنعت آبکاری برای حل مشکل محیط زیستی شهریار /ملارد/ قدس/ اسلامشهر
- تشکیل کمیته راهبری صنعت آبکاری شهرستان شامل نماینده انجمن صنایع آبکاری ایران / نماینده شرکت تعاونی آبکاری ایران/ نماینده اتحادیه آبکاران تهران/ نماینده نشریه صنعت آبکاری/ نماینده نشریه پیام آبکار / نماینده اتحادیه انجمن های مهندسی وعلم مواد ایران/ نماینده محیط زیست استان تهران/ نماینده محیط زیست شهرستانهای مربوطه/ نماینده اداره صنایع شهرستان/ نماینده فرمانداری شهرستان / نماینده مجمع امور صنفی / نماینده اداره امکان / نماینده اداره دارایی / نماینده اداره بهداشت / نماینده تامین اجتماعی / نماینده آبکاران شهرستان / و… (که به توافق خواهد رسید)
- تشکیل اتحادیه مستقل برای ابکاران سه شهرستان قدس/ شهریار/ ملارد بدون در نظر گرفتن حداقل تعداد قانونی با تصویب کمیسیون نظارت
- تدوین همزمان ضوابط تخصصی لازم برای صدور پروانه و تقدیم به مجمع امور صنفی شهرستان برای تصویب و صحه گذاری آن در هیات عالی نظارت
- برای تازه واردان رعایت تمام ضوابط قبل از شروع بکار توسط اتحادیه تضمین میشود (ضمانت اجرایی قابل مذاکره و توافق است)
- برای فعالان موجود تا قبل از مصوبه قانونی تشکیل اتحادیه با تدوین آیین نامه ویژه با زمانبندی ارتقای مطابق ضرب العجل تعیین شده در کمیته راهبری (مثلا پروسه 2 ساله با زمانبندی دقیق مراحل ارتقا) انجام خواهد شد. کلیه آیین نامه های حداکثر تا 3 ماه توسط بنیاد آبکاری (یا دیگر تشکل مرتبط) تهیه و به تایید با کمیته راهبری خواهد رسید.تدوین پیش نویس آیین نامه (توسط انجمن حداکثر تا 2 ماه از زمان تایید تشکیل اتحادیه تخصصی مستقل) تاییدیه فنی برای تازه واردان و و تعیین اجباری یا اختیاری بودن گذراندن دوره ها توسط کمیته راهبری شهرستان
- این توانمندی شامل فنی فرآیند ها / قوانین و جرائم محیط زیست / قوانین ارگونومی و بهداشت کار / قوانین کار و تامین اجتماعی / قوانین مالیاتی و ارزش افزوده / ضوابط ساخت کارگاه آبکاری (تجهیزات تولید، کف، دیوار، تهویه، کانالهای پساب – تجهیزات تصفیه خانه – و..)
- مطالعه امکان ساماندهی متمرکز آبکاران در مناطق صنعتی / شهرک های صنعتی موجود / شهرک های تخصصی جدید تا حداکثر 12 ماه از شروع طرح
- 4.پیش بینی محل دریافت تسهیلات تجهیز کارگاه های به تصفیه خانه برای کارگاههای با توان مالی محدود تدوین آیین نامه چگونگی برخورد با شرکت هایی که محل فعالیت آنها بصورت استیجاری میباشد. شناسایی شرکت های صاحب صلاحیت برای راه اندازی تجهیزات تصفیه خانه توسط کمیته راهبری (در صورت امکان رتبه بندی آنها)
- شناسایی شرکت های راهبر تصفیه خانه توسط کمیته راهبری (در صورت امکان رتبه بندی آنها)
- شناسایی شرکت های الگو در زمینه تجهیزات تولید و تجهیزات تصفیه برای بازدید فعالان فعلی و یا متقاضیان جدید(ایجاد شرایط بازدید باید توسط اهرم های در دسترس کمیته راهبری ایجاد شود)
- در صورت لزوم تصویب قوانین مورد نیاز. با تصمیم گیری کمیته راهبری و مسئولیت پیگیری آن بر عهده تشکل آبکاری (یا دیگر تشکل مرتبط) و از طریق معاونت پشتیبانی و امور مجلس سازمان محیط زیست میباشد.
- بازنگری دوره ای : پیشنهاد میشود بصورت فصلی تمامی اهداف زماندار پیش بینی شده، مورد ارزیابی قرار گیرد و در صورت نیاز در مفاد توافق وآیین نامه ها تغییرات مورد نیاز صورت گیرد.
- پیش بینی میشود که تا قبل از انتهای دولت یازدهم (انتهای1395) بالای 90% واحدها به حد استاندارد تعریف شده ارتقای یابند. (در شهرستانهای اجرای طرح)
- پیشنهاد میشود در صورت موفقیت نسبی این طرح و رضایت سازمان محیط زیست، بلادرنگ این طرح بترتیب در باقی شهرستانهای استان تهران و استان البرز و سپس در استانهای صنعتی اجرا گردد (اصفهان – تبریز-خراستان رضوی- مرکزی- شیراز و..)
- درمجموع ممکن است هیچ راهکار ساده و قطعی وجود ندارد ولیکن صنعت آبکاری با گذشت 7 سال از مطالعه وبرگزاری جلسات متعدد و حدود 250 جلسه تخصصی در کارگروه های مختلف و جلسات متعدد با سازمانها و پیشکسوتان صنعت، پیشنهاد حاضر را عملی ترین روش و با حداقل هزینه میداند و امیدوار است با همراه کردن آن سازمان محترم، ضمن یاری رساندن به آن سازمان محترم در مسیر انجام ماموریت خود در راستای نقشه راه خود و دستابی به چشم انداز پیش بینی شده گام موثری بردارد.
اهرم هایی که با اجرای طرح برای دستیابی مطمئن تر به اهداف کلان مرتبط با محیط زیست به کمیته راهبری یاری خواهد رساند:
- تاسیس اتحادیه آبکاری ایران (یا حداقل استانی) به منظور برقرار شرایط طراحی شده برای کل کشور
- ایران سرای من است – تفاوتی بین محیط زیست تهران به عنوان پایتخت و شهر های دیگر وجود ندارد.
- برقراری نظم سراسری باعث اطلاع رسانی سریعتر در سطح کشور شده و برقراری اصول قبل از ورود برای تازه واردان امکان پذیر خواهد بود. در صورت عدم وجود شرایط سخت گیرانه قبل از ورود به این صنعت با ساماندهی صنعت الف: در مورد افرادی که پس از ورود این صنعت را ترک میگویند به معنی آسیب به سرمایه ملی است و درکنار ان تجربه ای که فرد میتوانست در شغلی که مناسب خود است بدست بیاورد را با صرف وقت بیهوده در مسیری دیگر اتلاف منابع انسانی تلقی میشود ب: برای آنهایی که ارتقا می یابند و به حد استاندارد خودشان را توسعه می دهند این تغییرات بسیار کند خواهد بود زیرا سالها با وضعیت غیر استاندارد فعالیت کرده و تغییر فرهنگ کار؛ انرژی و هزینه بیشتری نیاز دارد. از این رو هر گونه تاخیر پس از تایید اثر بخش بودن طرح جایز نمیباشد.
- پیش بینی میشود در صورت پیاده سازی قانونمندی در دامنه وسیعتری از کشور در مجموع پروژه های توسعه و سرمایه گذاری های با تعداد بیشتری انجام خواهد شد؛ که این به نوبه خود گامی مفید در جهت کاهش قیمت تمام شده بوده و به مجریان طرح (محیط زیست و تشکل آبکاری (یا دیگر تشکل مرتبط)) کمک میکند تا با انرژی کمتری کارگاه های با به سرمایه گذاری تشویق نمایند و در نهایت به خاطر کاهش هزینه های استاندارد سازی کارگاه های احتمال موفقیت طرح به همان نسبت بیشتر خواهد شد.
- پیش بینی میشود با مذاکرات صورت گرفته که در صورت عقد قراردادهای دسته جمعی برای تجهیزات تصفیه پساب هزینه های راه اندازی به نسبت قرارداد انفرادی حدود 25% الی 30% کاهش خواهد داشت. لازم به توضیح است که تجهیزات تصفیه پساب بر حسب ظرفیت و کیفیت تجهیزات و نیز میزان مکانیزه بودن، به سرمایه بین 50 تا 150 میلیون تومان نیاز خواهد داشت.
- پیش بینی میشود با مذاکرات صورت گرفته، در صورت عقد قراردادهای دسته جمعی برای راهبری تجهیزات تصفیه پساب راه اندازی شده (توسط شرکت های راهبر) هزینه های راهبری به نسبت قرارداد انفرادی حدود 80% کاهش خواهد داشت. در حال حاضر(1392) این رقم با هزینه ماهیانه یک میلیون تومان بدون احتساب مواد و قطعات مصرفی است.
- پیش بینی میشود با مذاکرات صورت گرفته، در صورت عقد قراردادهای دسته جمعی برای تامین مواد و قطعات مصرفی مورد نیاز تجهیزات تصفیه پساب هزینه های تامین به نسبت قرارداد انفرادی حدود 15% کاهش خواهد داشت. در حال حاضر (1392) هزینه مواد و قطعات مصرفی بسته به شرایط بین 1تا5 میلیون تومان در ماه است. (تامین مواد مورد نیاز بصورت انبوه توسط اتحادیه آبکاری)
در پایان صنعت آبکاری آمادگی کامل خود را، در پذیرش مسئولیت در طرح پیشنهادی، اعلام میدارد. ( نظارتی، اجرایی ، مشاوره ای و مشارکتی)
آیا باز به راه فعلی ادامه خواهیم داد! پاسخ نسل های بعدی را چگونه خواهیم داد؟!
خویش را باور کن
نازنین
داس بی دسته ما
سالها خوشه نارسته بذری را برمی‌چیند
که به دست پدران ما بر خاک نریخت
کودکان فردا
خرمن کشته امروز تو را می‌جویند
خواب و خاموشی امروز تو را
در حضور تاریخ
در نگاه فردا
هیچکس بر تو نخواهد بخشید
باز هم منتظری؟
هیچکس بر در این خانه نخواهد کوبید
و نمی‌گوید برخیز
که صبح است،
بهار آمده است
تو بهاری
آری
خویش را باور کن
شعر از مرحوم مجتبی کاشانی
پایان
[2]توجه شود که خسارت های فعلی ریالی، که فعالیت غیر استاندارد بر محیط زیست قابل قیاس با تسهیلات تخصیص یافته نمیباشد. ضمن اینکه در بخش اهرمهای پیشنهادی طرح منابع درآمدی خاصی برای تامین اعتبارات لازم این طرح پیشنهاد شده است.
[3] نکته: در صورت سخت گیری بیش از برای واحد های با ملک استیجاری، بدلیل امکان جابجایی راحت این کارگاهها با ترک محل کار شناخته شده خود، از دسترس مجریان ممکن است خارج شوند و نیز بدلیل سرمایه گذاری نسبتا بالای مورد نیاز برای راه اندازی تصفیه خانه و همچنین غیر قابل جابجایی بودن تجهیزات تصفیه از حساسیت بالایی برخوردار است. بررسی اینکه آیا امکان طراحی امکانات تصفیه پساب قابل حمل امکان پذیر است و یا اینکه امکان جمع آوری پساب و انتقال به تصفیه خانه های دیگر امکان پذیر است؟ پیش بینی میشود که حدود 70 % فعالان این شهرستان از نوع استیجاری میباشند.
ضمیمه الف :
سئوالاتی که باید به آنها پاسخی صریح و مشخص و اجرایی داد –توضیح اینکه پیشنهادات اولیه ای برای هر بند تهیه شده است که تغییرات مورد نیاز هر مورد پس از توافق نهایی اعمال خواهد شد
1- آیا با استراتژی تدوین قوانینی سخت گیرانه به منظور دستیابی به اهداف زیر موافقید؟
- کاهش تعداد واحدهای آبکاری (مستقل و جنبی)
- توسعه واحدهای آبکاری (افزایش سطح و ثروتمندی)
- کنترل بهتر واحدها در ابعاد مختلف (محیط زیست-مالیات- بیمه اجتماعی- عوارض شهرداری- آمار- آموزش و غیره …)
- کاهش آلودگی محیط زیست
- دستیابی به اهداف توسعه پایدار
2- آیا با سیاست تمرکز واحدهای آبکاری در شهرک ها موافقید؟
- درصورت موافقت واحدهای جنبی شامل چه سیاستی خواهد شد؟[2]
5- آیا با جلوگیری از فعالیت واحد هایی که در پایان مهلت داده شده اقدامی نکرده اند موافقید؟[4]
7- آیا با تعیین بودجه و پرداخت ان در قالب تسهیلات بلند مدت و یا میان مدت به واحدها، به منظور بهسازی و نوسازی، موافقید؟
8- آیا با اجباری کردن پلکانی انواع استاندارها در قالب سیاست فازبندی موافقید؟
9- آیا با درجه بندی واحدهای آبکاری (با همکاری انجمن و وزارت صنعت) موافقید؟
10-آیا با تدوین استاندارد موقت در قالب یک پروژه چند مرحله ای به منظور ارتقا کیفی موافقید؟
11- آیا با قانونی کردن و اجرائی کردن ضوابط استاندارد در سطح کشور تولید و توزیع (با تعیین یک کمیسیون مشترک صنعت و تجارت-استاندارد- محیط زیست-انجمن) موافقید؟
12- آیا با ارائه تسهیلات مالی بلند مدت و ارزان قیمت به منظور تشویق واحدها به تجهیز در تصفیه پساب و ماشین آلات تولید موافقید؟ چگونه؟
13- آیا با شناسایی شرکت های راه اندازی کننده تجهیزات تصفیه پساب و آموزش نگهداری و رتبه بندی آنها موافقید؟
14- آیا با شناسایی شرکت های راهبر تصفیه خانه و استانداردهای پوشش و رتبه بندی آنها موافقید؟ [6]
16 – تعیین چگونگی برخورد با شرکتهای تولید کننده با آبکاری جنبی؟
[2]
- شناسایی اولیه و تهیه بانک اطلاعاتی در روشهای تدوین شده
- توافق به کلیه سازمانهای به منظور تسهیل در دریافت جواز کسب اتحادیه
- توافق با شرکت های مورد تایید سازمان محیط زیست به منظور ارائه خدمات با شرایط رقابتی و اقتصادی
- ارائه راهکارهای تامین منابع مالی برای تجهیز برای موارد که ازتوان مالی کمتری برخورداند ولی علاقمند به تبدیل به صنعت سبزند
- اعطای ضرب العجل زمانبندی شده (مطابق برنامه ای با نام سبزینه ) برای تجهیز به تجهیزات مورد نیاز مثلا بین 6 تا 12 ماه با جزییات برنامه
- توافق با شرکت های صاحب صلاحیت برای راه اندازی و راهبری تصفیه خانه با انجام توافقات قبلی توسط کمیته راهبری با شرکت ها در مورد کیفیت و مبلغ و شرایط پرداخت و..
- سرکشی مطابق با زمانبندی پیش بینی شده در طرح سبزینه ( به عنوان مثال یک ماه برای انتخاب تامین کننده تجهیزات با عقد قرارداد زمانبندی شده
- ارائه کپی از قرارداد یادشده به سازمانهای ناظر بر اجرای طرح سبزینه و پیش بینی جرائم تاخیر از برنامه (این جرائم دریافت و صرف آموزش در زمینه فرهنگ سازی در کارخانجات در رابطه با اهمیت اجرای طرح سبزینه)
در صورت تقویت اتحادیه و .. با توجه به قوانین پیش بینی شده برای اتحادیه به منظور جلوگیری از کارگاههای فعال بدون جواز کسب با درخواست اتحادیه و اجرای اماکن بدون نیاز به حکم قضایی با سرعت بیشتری اینکار امکان پذیر است
- برگزاری جلسات توجیهی توسط اتحادیه و اماکن و آموزش مامورین مرتبط با موضوع و همچنین انتخاب افراد مناسب برای اینکار از جنبه جثه و اطلاعات و فرهنگ عمومی میتواند در اثر بخشی حضور این افراد از اولین جلسات اعطای تذکر قانونی اولیه موثر باشد
در صورت ایجاد زیر ساخت های لازم به منظور تبدیل صنایع در مناطق مشخص شده و با شرایط طراحی شده به صنعت سبز هیچگونه عذر و بهانه ای پذیرفته نیست بهمین دلیل میتوان در کنار این موضوع به تشدید مجازات خاطیان اقدام کرد.
- در حال حاضر فقط برای صنایع آلوده کننده مالیات بر ارزش افزوده ی1 % بیش از استاندارد پیش بینی شده است (7% در سال 1392)! (مرجع : قانون ارش افزوده بند ؟؟ ماده ؟؟؟
تهیه شرح وظایف جاری و ادواری این شرکت ها
- تهیه لیست تعهدات شرکت های کارفرما (مثلا تهیه مواد مورد نیاز – تامین مخارج تعمیراتی – معرفی یک مسئول اجرایی از داخل سازمان برای هماهنگی با کارشناسان شرکت راهبر
- توافق زمانبندی فعالیت های مرتبط با تحویل تصفیه خانه به شرکت راهبر
- توافق قبلی انجمن و یا .. با شرکتهای راهبر از نظر تعرفه و جرائم احتمالی از کوتاهی در وظایف ویا کاهش رتبه شرکت بعنوان جریمه ..
- تعرفه نگهداری باید در حد قابل قبول برای شرکت های آبکاری باشد تا عقد قرار داد برای انها جذاب باشد و از طرفی سازمان محیط بجای برخورد با شرکت های مختلف میتواند با توافق با این شرکت های حساسیت های و حتی حد قابل قبول آلودگی ها را بصورت پله ای با این شرکت ها توافق نماید
- طبقه بندی کوتاهای های این شرکت های در درجه A , B ,C به منظور تنظیم جدول جرائم بر حسب نوع خطا برای این شرکت ها
آیا در وضعیت فعلی (تعدد کارگاهها ) امکان نظارت توسط سازمان محیط زیست بر کلیه واحد ها وجود دارد؟
- در صورت عدم امکان آیا میتوان نظارت را هم توسط شرکت های خصوصی انجام داد؟ در صورت پاسخ بلی بودجه انها از کجا تامین خواهد شد؟
- پیشنهاد میشود که هزینه نمونه برداری و ارزیابی در صورت تایید نمونه هزینه از محل دیگری بجز شرکت آبکاری تامین شود و در صورت عدم تایید کلیه هزینه های نمونه برداری علاوه بر جرائم پیش بینی شده از شرکت آبکاری دریافت شود
- زمان بندی مشخصی بایدتوافق شده ( البته بدون اطلاع شرکت های آبکار)
بیشترین مشکل را دارند زیرا بندرت کارگاه آبکاری خود را جزو فعالیتهای شرکت معرفی کرده بهمین دلیل در اغلب موارد از چشم سازمان های ناظر بدور مانده در شرایطی به مراتب بدتر و گاهی در نزدیکی مناطق غیر صنعتی فعالیت دارند) ؟
- در صورت عدم تمکین انها به رعایت اصول استاندارد آیا امکان پلمپ کارخانه انها برای بخشی از تولید امکان پذیر است – مشکل از دست دادن شغل مابقی غیر مرتبط با آبکاری
- در کشورهای رشد یافته به علت برخورد سخت گیرانه برای تاسیس کارگاه آبکاری عملا تمایل به داشتن بخش آبکاری داخل کارخانه چه بدلیل مقرون به صرفه نبودن و چه بدلیل مشکلات مرتبط با نگهداری دقیق خطوط تصفیه پساب ندارند. در صورتی که کارگاههای مستقل بزرگ به شدت در شرایط مناسبتری برای نظارت قراردارند و در صورت عدم رعایت قوانین امکان برخورد قهری عملی تر است
- پیشنهاد میشود که هزینه نمونه برداری و ارزیابی در صورت تایید نمونه هزینه از محل دیگری بجز شرکت آبکاری تامین شود و در صورت عدم تایید کلیه هزینه های نمونه برداری علاوه بر جرائم پیش بینی شده از شرکت آبکاری دریافت شود
- زمان بندی مشخصی بایدتوافق شده ( البته بدون اطلاع شرکت های آبکار)
[1]
- بیشترین مشکل را دارند زیرا بندرت کارگاه آبکاری خود را جزو فعالیتهای شرکت معرفی کرده بهمین دلیل در اغلب موارد از چشم سازمان های ناظر بدور مانده در شرایطی به مراتب بدتر و گاهی در نزدیکی مناطق غیر صنعتی فعالیت دارند) ؟
- در صورت عدم تمکین انها به رعایت اصول استاندارد آیا امکان پلمپ کارخانه انها برای بخشی از تولید امکان پذیر است – مشکل از دست دادن شغل مابقی غیر مرتبط با آبکاری
- در کشورهای رشد یافته به علت برخورد سخت گیرانه برای تاسیس کارگاه آبکاری عملا تمایل به داشتن بخش آبکاری داخل کارخانه چه بدلیل مقرون به صرفه نبودن و چه بدلیل مشکلات مرتبط با نگهداری دقیق خطوط تصفیه پساب ندارند. در صورتی که کارگاههای مستقل بزرگ به شدت در شرایط مناسبتری برای نظارت قراردارند و در صورت عدم رعایت قوانین امکان برخورد قهری عملی تر است
ضمیمه ب : عارضه یابی
همکاری در انجام پروژه عارضه یابی که توسط شرکت تعاونی صنایع بکاری در سال 1386 صورت گرفت.
نتایج حاصله این پروژه که برای برون رفت از وضعیت فعلی به وضعیت مطلوب توسط مجری پیشنهاد شده است به شرح زیر میباشد:
لیست پروژه های خروجی عارضه یابی
شرکت نوسازی صنایع صنایع ایران- شرکت تعاونی صنایع آبکاری 1386
مجری: شرکت مشاوره و خدمات مدیریت پیشگامان جاوید
پروژه عارضه صنعت آبکاری در سال 1386 با پیشنهاد و پیگیری شرکت تعاونی صنایع آبکاری ایران (قبل از تشکیل انجمن و تنها تشکل فعال صنعت آبکاری) و با هدف مطالعات زیر بنایی به منظور برنامه ریزی صنعت با همکاری شرکت نوسازی صنایع انجام پذیرفت. در این پروژه که توسط شرکت پیشگامان جاوید صورت پذیرفت نمایندگان ساماندهی شهرداری – محیط زیست استان تهران- اتحادیه آبکاران تهران – شرکت تعاونی صنایع آبکاری – اساتید دانشگاه و نمایندگان صنعت و نماینده نوسازی صنایع نیز در جلسات دوره ای گزارش دهی این شرکت حضور داشتند که خلاصه ان در نشریه صنعت آبکاری شماره 46 در 37 صفحه آمده است. در این بخش فقط پروژه های پیشنهادی شرکت مشاور (پیشگامان جاوید) برای برون رفت از عارضه صنعت به سمت وضعیت مطلوب آمده است :
- اعمال فشار مهار کننده به منظور کاهش تقاضا برای خدمات واحد های آبکاری غیر مجاز با تکیه بر تاکتیک های زیر:
- کاهش تقاضا از آبکاری های غیر مجاز توسط واحد های صنعتی فعال از طریق بازدارندگی , تشویق,فرهنگ سازی
- ممانعت از ادامه فعالیت کلیه واحد های صنعتی (نه فقط آبکاری) در مجاورت شهر ها و هدایت آنها به شهرک های صنعتی در بلند مدت و در نهایت منجر به کاهش تقاضا مذکور گردد.
- اعمال فشار مهار کننده از طریق ایجاد مانع در تامین مواد اولیه و تجهیزات واحدهای آبکاری غیر مجاز با تاکید بر تاکتیک های ذیل:
- ممانعت از عرضه مواد اولیه و تجیهزات آبکاری از سوی تامین کنندگان به واحدهای آبکاری غیر مجاز بطور موازی از طریق بازدارندگی, تشویقی و فرهنگ سازی
- اعمال فشار مهار کننده در ممانعت مستقیم از فعالیت واحدهای آبکاری غیر مجاز از طریق تاکتیک های زیر:
- ممانعت از ادامه فعالیت واحدهای غیر مجاز از طریق: نظارت مستمر و اثر بخش سازمانهای ذیربط و اطلاع رسانی همگانی از مضررات زندگی در مجاورت واحد های غیر مجاز (غیر استاندارد)
- اعمال فشارپیش برنده از طریق کمک به استقرار واحدهای آبکاری در شهرک های صنعتی با تاکید بر تاکتیک های زیر:
- تشویق واحد های برای استقرار در شهرک های صنعتی از طریق:
- فراهم نمودن زیر ساخت های لازم در تمامی شهرک های صنعتی که واحد های صنعتی فعال در آنها متقاضی خدمات آبکاری هستند.
- حمایت مادی و معنوی کافی از متقاضیان استقرار در شهرکها از طریق سازمان صنایع کوچک و شهرک های صنعتی و ترغیب مسئولین شهرکهای صنعتی به همکاری دراین زمینه.
- توجه به فعالیت های رسانه ای اطلاع رسانی و فرهنگ سازی گسترده برای افزایش آگاهی و شناخت فعالان صنعت آبکاری به مزایای استقرار در شهرک های صنعتی
مشخص شد که غالب واحدهای آبکاری مستقل (جاب شاپ) و بسیار از واحدهای جنبی (کپتیو شاپ) در ابعاد خرد و کوچک و ندرتا در حد متوسط فعالیت می نمایند, بصورت مالک-مدیر و با رویکرد سنتی اداره میشوند, از نیروی کار محدود با سواد نسبتا کم برخوردار بوده و کیفیت زندگی کاری درکارگاه های انان پایین است. بخش عمده ای از این واحدها همان واحدهای غیرمجاز هستند که پروژه های بهبود قبلی برای آنها مقدم به شمار می رود. لیکن برای رفع مشکلات اخیر پروژه های بهبود ذیل پیشنهاد میگردد:
- استفاده از اهرمهای کششی و پیش برنده از سوی واحد های صنعتی بزرگ ازطریق توسعه زنجیره تامین خود و سرمایه گذاری در صنعت آبکاری با تاکید بر تاکتیک های ذیل:
- مشارکت فنی و مالی در پیمانکاران
- پیمانکاری حرفه ای در درون کارخانه جات
- سرمایه گذاری و حمایت فنی و آزمایشگاهی و مراکز آزمون و بازرسی با مشارکت فعالان صنعت
- اعمال فشار مهارکننده بر واحدهای صنعتی به منظور هدایت تقاضای آنها به سمت واحدهای مجاز و واجد صلاحیت با تاکید بر تاکتیک های زیر:
- فشار شرکت های معظم (منظور شرکت های نظیر ایران خودرو- سایپا)
- اجباری کردن استانداردهای کپتیوشاپ
- اعمال فشار پیش برنده از طیف توسعه حمایت های دولتی از واحدهایآبکاری در مقام واحدهای کوچک و متوسط با تکیه بر تاکتیک های ذیل:
- ترغیب دولت برای حمایت از جاب شاپsme
- تمامی شهرک های صنعتی پذیرای کارگاه آبکاری باشند
- ترغیب شهرک های صنعتی مرتبط برای ایجاد زیر ساخت برای استقرار{با رعایت اصول}
- بهره گیری از حمایت های مالی برای نوسازی کارگاه های کوچک
- اعمال فشار پیش برنده از طریق تربیت نیروی کار متخصص در سطوح مختلف اپراتوری, کارشناسی و بالاتر صنعت آبکاری با تاکید بر تاکتیکهای ذیل:
- تشویق آموزش و پرورش برای تعریف دوره های کوتاه و هنرستان و علمی و کاربردی
- ایجاد پژوهشگاه های علمی و تهیه و فیلم و ابزار کمک آموزش
- تعریف پروژه های پیش برنده در دانشگاهها با همکاری تشکل ها
- اعمال فشار پیش برنده از طریق توسعه تشکل های صنعتی در صنعت آبکاری و سازماندهی آنها درکنار یکدیگر با تاکید بر تاکتیک های ذیل:
- حمایت از انجمن تازه تاسیس آبکاریو ایجاد حداقل سه کمیته فرعی در ان برای فعالان خدمات آبکاری, تامین کنندگانمواد اولیه آبکاریو تامین کنندگانتجهیزات آبکاری.
- تاکید بر ایجاد تشکل های کارگری در صنعت آبکاری به منظور حمایت از حقوق کارگران فعال در این صنعت و تلاش برای بهبود کیفیت زندگی انان.
- تاکید بر استمرار و تشدید فعالیتها تعاونی موجود در صنعت آبکاری
- تاکید با تشکیل انجمن علمی آبکاری با همکاری دانشگاهها و مراکز پژوهشی موبوطه
- افزایش تعامل صنعت آبکاری با تشکل های صنفی مرتبط با آبکاری درسطح کل جامعه و ترغیب آنها به تغییر ماهیت {و تغییر مجوز خود از صنفی به صنعتی}
- تشکیل کمیته راهبری صنعت آبکاری با حضور نمایندگان تشکل های مختلف (شرکت تعاونی- انجمن آبکاری- اتحادیه آبکاران)
- انجام مطالعات بازار و مطالعات الگو برداری از صنعت آبکاری در کشورهای دیگر
- تدوین برنامه استراتژیک صنعت آبکاری کشور {تدوین اولین ویرایش در سال 1391}
- برگزاری همایش ها؛ نشست ها و نمایشگاه های صنعت آبکاریمشترک با صنایع متقاضی در سطح داخلی و بین المللی {برگزاری 5نمایشگاه تخصصی و 7 تور و 2 نشست}
- همکاری با مراکز ذیصلاح از جمله وزارت صنایع و معادن؛ مرکز آمار در بازنگری نظام طبقه بندی و کدگذاری فعالیت های مرتبط با صنعت آبکاری و خدمات بالادستی و پایین دستی
- اعمال فشار پیش برنده از طریق برقراری تعاملات سازنده و مستمر بین تشکل های صنعت آبکاری و سازمان های دولتی و عمومی ذینفع و مرتبط , با تاکید بر تاکتیک های زیر:
- فعالیتکمیته قوانین و مقررات و روابط عمومی در صنعت آبکاریبا حضور نمایندگان تشکل های صنعت و دعوت از نمایندگان سازمان های دولتی ذیربط از جمله وزارت صنایع ,بازرگانی, محیط زیست,صنایع کوچک و شهرکهای صنعتی و شهرداری به منظور اتخاذ سیاستهای واحد در برخورد های همزمان از نوع بازدارنده و تشویقی با واحد های آبکاری و اطلاع رسانی عمومی به جامعه
- تلاش در جهت ماهیت صنعتی فعالیت های آبکاری در کمیته مذکور و اخذ موافقت های ذینفعان دولتی مربوطه در یکپارچه سازی فرآیند صدور مجوز فعالیت برای و احد آبکاری از طریق وزارت صنایع
- تلاش برای توجه سازمانهای دولتی ذینفع در کمیته مذکور , درتوجه بیش از پیش به سیاستهای تشویقی در برخورد با واحد های آبکاری به موازات سیاستهای بازدارنده و تنبیهی
- تلاش برای توجیه سازمانهای دولتی ذینفع در کمیته مذکور جهت توجه بیشتر از پیش به اثر بخشی رسانه های عمومی و مزایای اطلاع رسانی درباره مضررات فعالیتهای غیر مجاز و مخرب محیط زیست در صنعت آبکاری برای کارکنان و ساکنین مجاور آنها و دعوت از عموم مردم برای همکاری در شناسایی فعالان غیر مجاز درمناطق مسکونی و حومه شهرها .لازم به ذکر است هزینه استفاده از رسانه عمومی و اطلاع رسانی در سطح جامعه در مقابل هزینه های ضرر و زیان وارده به محیط زیست و مشکلات بهداشتی برای افراد جامعه ناچیز است.
