تیتانیوم یک یک فلز با دانسیته پایین (4.5 g/cm3)، استحکام مقاومتی بالا و مقاوم در برابر خستگی، ترک خوردگی، زنگ زدگی و خوردگی است. تیتانیوم همچنین در شرایطی که نیاز به قرار گرفتنهای طولانی مدت در آب دریا، تیزاب سلطانی و کلر باشد نیز دارای مقاومت خوبی است. تیتانیوم در اواخر قرن 18 میلادی کشف شد و مهمترین ترکیب آن تیتانیوم اکساید است که بصورت یک پودر سفید رنگ در بسیاری از صنایع مورد استفاده قرار می گیرد. علاوه بر این، مهمترین کاربردهای تیتانیوم و آلیاژهای آن در صنایع هوا فضا، صنایع دریایی، صنایع خوروسازی، تهیه لوله های مقاوم به خوردگی، تجهیزات ورزشی و تجهیزات پزشکی است. مهمترین مزیت تیتانیوم غیر سمی بودن و غیر حساسیت زا بودن آن است. تیتانیوم و آلیاژهای تیتانیوم-زیرکونیم به دلیل تشکیل یک فیلم غیر فعال بر روی سطح خود، مقاومت به خوردگی بسیار خوبی دارند.
با توجه به اینکه تولید فلز تیتانیوم فرایندی پیچیده و گران قیمت است، بسیاری از محقیقین تمایل به آبکاری تیتانیوم بر روی سایر بسترهای فلزی دارند تا به این روش با کاهش هزینه های مربوط به تهیه تیتانیوم فلزی بتوانند از مزایای منحصر به فرد این فلز نیز استفاده بکنند.
سوال: آیا آبکاری تیتانیوم در محلول آبی امکان پذیر است؟
در پاسخ به سوال فوق باید به صراحت اعلام کرد که آبگاری تیتانیوم عملا یک فرایند ناممکن است. با توجه به پتانسیل کاهشی بسیار منفی تیتانیوم امکان آبکاری تیتانیوم در محیط آبی وجود ندارد. پتانسیلهای استاندارد الکترودهای تیتانیوم و زیرکونیوم بسیار منفی تر از هیدرووژن است که در نتیجه باعث میشود هنگام آبکاری این فلزات در محیط ابی، این هیدروژن آب یاشد که بصورن گاز H2 احیا شود نه فلزات مورد نظر.
برای مشاهده متن کامل مقاله در سایت نویسنده لطفا کلیک کنید.
