چکیده
با الهام گرفتن از سیستمهای بیولوژیکی، مواد خود ترمیم شونده مصنوعی برای بازسازی آسیبهای موضعی حاصل از نیروهای خارجی طراحی میشوند. در بین سیستمهای خود تعمیر شونده، مواردی که دارای ویژگی سطح بهتری میباشند با سرعت بیشتری در حال توسعه یافتن هستند. بی شک امروزه استفاده از پوششهای هوشمند برای بالابردن کارایی سطح یکی از جذابترین حوضههای مطالعاتی برای بسیاری از محققان میباشد. با توجه به اینکه امروزه محدودیتهای قانونی بسیاری جهت منع استفاده از مواد شیمیایی سمی و آلاینده از جمله سیستمهای مقاوم به خوردگی بر پایه ترکیبات کرم (VI)، که جزو مقاومترین سیستمها در برابر خوردگی میباشند، وجود دارد لذا قابلیت خود ترمیم شوندگی بویژه درارتباط با فرایندهای محافظت از خوردگی بسیار ضروری بنظر میرسد. پوششهای محافظ خود ترمیم شونده با استفاده از ترکیبات درشت مولکول، سرامیکها، فلزهاو ترکیبات کامپوزیتی تهیه میشوند. رفتار خود ترمیم شوندگی در چنین پوششهایی میتواند با یکی از روشهای زیر فعال شود: تغییرات دما، تابشدهی، تغییرات pH، تغییرات فشار و تحریک مکانیکی. در این مقاله، تحقیق و الزامات عملی روشهای مختلف برای دستیابی به قابلیت خود ترمیم شوندگی در پوششهای محافظ ، و همچنین تحولات بالقوه در این زمینه، مورد توجه قرار گرفته شده است.
مقدمه
در انتخاب یک ماده ساختمانی عموما دو مطلب بسیار حائز اهمیت میباشند:1- خواص مطلوب و 2- قیمت. عموما بدلیل ویژگیهای نسبتا نامناسب سطح آلیاژهای منیزیوم و آلومینیومی، فولاد و کامپوزیتها میتوان با پوشش دادن سطح آنها با استفاده از پوششهای محافظ در بسیاری موارد بر این مشکل فائق آمد و خواص سطحی آنها را افزایش داد. با توجه به اینکه هزینه قریب به اتفاق اقتصادهای صنعتی مدرن در ارتباط با هزینههای مربوط به جلوگیری و کاهش فرایند خوردگی در مواد ساختمانی و عملکردی است، لذا
….و
